Bugün
Gün dönüyor Nihan! gün dönüyor  tepeye dikilmiş güneş
düşündürüyor Bir zamanı paylaştık  ya şimdi  her şey  karlı bir cam ardında Tut tutabilirsen daha dün yaşadıklarını çağır getirebilirsen  seni terk eden soluğunu Gün dönüyor Nihan!  gün dönüyor  mekânı yüklenmiş zaman  bizi de götürüyor  Çiçek büyütmüyorum artık kuş beslemiyorum toprak kokusuna yollar  gün eğimine  bir iz daha bırakıyorum bir iz daha dizlerimle  Gün dönüyor Nihan!
gün dönüyor  yakıp geçen günlerden  teselli bir şelâle  saçların süzülüyor  Gezgin bir siluet gibi düzensiz yüzüyor bulutlar  tekler yönsüz yürüyor  Kimse  ne kimseyi kurtarabildi ne geçmişi  kim bilir  belki de aşk değildi bu cemresiz toprağın tükenişiydi  Alışkanlıklarımı kaldırıyorum ağır ağır anıların rafına  anılar... Nihan!   anılar...  hâlâ ellerinin sıcaklığında Bir kör kurşundur bazen  alıp götüren bir kör kurşun gibi söz bir ömrü mezada veren O doğru bakış  bir beklenti şimdi bir beklenti   baharın ve düşlerin onikisinden Belki de budur aşk Nihan!  aşk budur zahir vurulurken sevgilinin saçlarını okşayan
Niobe'nin Kızları da
taş olmuş diyorlar  Ana Tanrıça da  duydun mu Nihan!  bir hüzün gibi duruyormuş  elleri  hasretmiş okşanmaya  Yapma öyle Nihan!  çekip durma canımdan  seni senden kurtarmayı  neden düşleyeyim ki  Sen kendin çık Nihan!  sadece kendinle çık  dilek şartlarda yaşamaktan  gel şimdiki zamana yoku yaşamasın an öpüşerek geçelim bu akşam uçurumdan